W związku z pandemią Covid-19, Penitencjaria Apostolska, chcąc zapewnić bezpieczeństwo wiernych w czasie epidemii, określiła nowe możliwości zyskiwania odpustu zupełnego dla osób nawiedzających cmentarz i modlących się za zmarłych.

 

      Odpust zupełny można zyskać nie tylko w dniach od 1 do 8 listopada, ale także w inne osiem dni listopada. Dni te, dowolnie wybrane przez poszczególnych wiernych, mogą być od siebie oddzielone. Również odpust zupełny związany z dniem 2 listopada, wspomnieniem wszystkich wiernych zmarłych, dla tych, którzy pobożnie nawiedzają kaplicę lub cmentarz i odmawiają tam „Ojcze nasz” i „Wierzę w Boga”, może być przeniesiony na inny dzień listopada, dowolnie wybrany przez poszczególnych wiernych.

 

       Osoby starsze, chore i ci wszyscy, którzy z poważnych powodów nie mogą opuścić domu, na przykład ze względu na ograniczenia gromadzenia się licznych wiernych w miejscach świętych, będą mogli uzyskać odpust zupełny, jeśli tylko będą się łączyć duchowo z wiernymi, którzy pobożnie nawiedzają miejsca święte oraz jeśli wykluczą wszelkie przywiązanie do jakiegokolwiek grzechu i mają intencję – kiedy to tylko będzie możliwe – spełnić trzy zwyczajne warunki (spowiedź sakramentalna, Komunia eucharystyczna i modlitwa w intencjach Ojca Świętego). Te osoby, aby uzyskać odpust zupełny powinny odmówić pobożnie modlitwy za zmarłych przed obrazem Pana Jezusa lub Najświętszej Maryi Panny (na przykład jutrznię i nieszpory z oficjum Liturgii godzin za zmarłych, Różaniec, Koronkę do Bożego Miłosierdzia i inne modlitwy za zmarłych bliskich ich sercu); podjąć medytacyjną lekturę jednego z fragmentów Ewangelii z liturgii za zmarłych lub też wypełnić uczynki miłosierdzia poprzez ofiarowanie Bogu swoich cierpień.

Przemyśl, 16 października 2020 r., L.dz. 1778/023/2020

DEKRET

W związku z nasilającą się pandemią w Polsce i wprowadzeniem nowych obostrzeń, dotyczących także uczestnictwa wiernych w nabożeństwach i Mszach Świętych, odprawianych w kościołach i kaplicach, zarządzam, co następuje:

 

1. Mając na uwadze ograniczenia dotyczące liczby uczestników zgromadzeń religijnych dla wiernych przebywających w tzw. strefie żółtej” (1 osoba na 4m²) i w „strefie czerwonej” (1 osoba na 7 m²), zgodnie z kan. 87 § 1, 1245 i kan. 1248 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego udzielam ogólnej dyspensy od obowiązku niedzielnego uczestnictwa we Mszy Świętej, począwszy od niedzieli 18 października br., osobom przebywających w takich strefach w okresie ich obowiązywania.

   Skorzystanie z dyspensy oznacza, że nieobecność na Mszy niedzielnej we wskazanym czasie nie jest grzechem. Jednocześnie zachęcam, aby osoby korzystające z dyspensy trwały na osobistej i rodzinnej modlitwie. Zachęcam szczególnie do duchowej łączności ze wspólnotą Kościoła poprzez transmisje radiowe w Radiu FARA oraz za pośrednictwem lokalnych i ogólnopolskich rozgłośni radiowych i stacji telewizyjnych.

2. W kościołach i kaplicach należy bezwzględnie przestrzegać wszystkich obowiązujących zasad reżimu sanitarnego. Przypominamy również, że maseczek lub przyłbic zakrywających nos i usta, zobowiązani są używać:
   – wierni uczestniczący w liturgii, chyba że mają wymagane zwolnienie,
   – pracownicy kościelni w sytuacjach kontaktu z innymi osobami (np. podczas zbierania składki czy w czasie przygotowania paramentów w świątyni, w której przebywają inne osoby),
   – służba liturgiczna podczas liturgii i przygotowania do niej, z wyjątkiem diakona, lektora i psalmisty w momentach czytania lub śpiewu.

    

   Maseczek lub przyłbic mają ponadto używać celebrans i koncelebransi, podczas rozdawania Komunii św. i procesji przez świątynię.

Wszystkie informacje dotyczące naszej Archidiecezji będą umieszczane na bieżąco na stronie przemyska.pl.

 

Zachęcam do intensywnej modlitwy w intencji ustania pandemii, a także w intencjach chorych i personelu medycznego oraz służb ratowniczych.

 

 

Z serca wszystkim błogosławię

/-/ ✠ Adam Szal
Metropolita Przemyski

/-/ ks. Bartosz Rajnowski
Kanclerz Kurii

 

 

Treść niniejszego Dekretu należy odczytać we wszystkich kościołach i kaplicach Archidiecezji podczas Mszy świętych w niedzielę, 18 października br. oraz podać do wiadomości wiernym poprzez wywieszenie go w gablotach parafialnych i za pośrednictwem dostępnych środków masowego przekazu.

Potok, dnia 23.04.2020 r

 

PARAFIA RZYMSKOKATOLICKA P.W. ŚW. ANDRZEJA BOBOLI

 

ZAPRASZA

do złożenia propozycji cenowej na realizację zadania pn.:

Termomodernizacja budynku kościoła parafii Rzymskokatolickiej

Św. Andrzeja Boboli w m. Potok

 

Załączniki do ogłoszenia:

 

Ogłoszenie - zaproszenie do złożenia propozycji cenowej

 

Wzór umowy

 

Wzór oferty

 

Przedmiar robót

 

Kosztorys

Drodzy Diecezjanie!

 

„Ogłoście post!” – tak wołał prorok Joel, będąc przekonanym i przynaglonym do tego przez samego Boga (Jl 1,14). Był to post podjęty w godzinie wielkiego zniszczenia i utrapienia, jakie towarzyszyło Narodowi Wybranemu. Prorok, pod natchnieniem Ducha Bożego, próbował skłonić ludzi do pokuty i skruchy, aby Bóg zlitował się i zesłał na nich swoje błogosławieństwo (Jl 2,14).

Niemal każdy dzień tegorocznego Wielkiego Postu skłania nas do pytań o wiarę, o ludzkie życie, o wzajemną solidarność. Pojawia się też kwestia wynagradzania za ludzkie grzechy. Tęsknimy za Jezusem ukrytym w Najświętszym Sakramencie. Prawdopodobnie z większą wiarą i gorliwością wpatrujemy się w Krzyż Chrystusa, który jest dla nas nadzieją na ocalenie. To wspaniałe, godne pochwały postawy.

Pragnę jednak zachęcić i poprosić Diecezjan o podjęcie w Wielki Piątek postu o chlebie i wodzie, aby ofiarować ten akt jako wynagrodzenie za grzechy Trójjedynemu Bogu wraz z prośbą o ustanie pandemii koronawirusa. Zachęta kierowana jest do osób, które taki post mogą podjąć i nie przyniesie to szkody ich zdrowiu.

Pamiętajmy również, że post musi wypływać z miłości. Powodem postu nie może być chęć zadośćuczynienia tradycjom, duchowa duma, czy nawet próba zmuszenia Boga, aby uczynił coś dla nas. Post musi być „postem miłości”, by przyniósł uzdrowienie współczesnej ludzkości.

Wierzę i ufam, że dzięki takiemu postanowieniu dokona się w nas:

• wewnętrzne umocnienie i wyzwolenie z więzów słabości;
• wyswobodzenie spod brzemion chorób, cierpień i grzechów trapiących ludzi;
• uproszenie u Boga, by dał nam litościwe serca, gotowe służyć biednym i potrzebującym;
• uproszenie u Boga łaski wyzwalania ludzi zniewolonych (np. nałogami, atakami złego ducha).

Podejmijmy je jako konkretną postawę wyrzeczenia, dołączoną do ufnej, pokornej modlitwy.

 

Przypominam jednocześnie, że wszystkich wierzących obowiązuje w tym dniu post ścisły, według zaleceń przepisów liturgicznych. Wstrzemięźliwość od pokarmów mięsnych obowiązuje wszystkich, którzy ukończyli 14. rok życia, zaś post ilościowy obowiązuje wszystkich, którzy ukończyli 18. rok życia, a nie rozpoczęli 60. Mimo tego przepisu, rodzice powinni zatroszczyć się, aby również dzieci były wprowadzane w autentycznego ducha pokuty.

 

 

Z serca błogosławię

✠ Adam Szal
Arcybiskup Metropolita Przemyski

 

 

 

Gromadzimy się w dzisiejszy wieczór wokół Chrystusa Pana jak uczniowie na Ostatniej Wieczerzy. Uczestniczymy w tych samych wydarzeniach. Ten sam Jezus zaprasza nas do wspólnego stołu. Weźmie chleb i wino, i przemieni je w swoje Ciało i Krew, aby nas nakarmić. Czyni to wszystko z miłości ku nam.

Zanim odejdzie do Ojca zostawi nam Testament miłości, mimo nocy zdrady i niewierności, mimo bliskiej męki i śmierci krzyżowej. Tym Testamentem jest On sam. Pozostał z nami pod osłoną znaków sakramentalnych, zwłaszcza Eucharystii i kapłaństwa, których ustanowienie dziś wspominamy. Sprawia to Duch Święty, którego mocą żyjemy i uświęcamy się. Odchodząc Chrystus zobowiązał nas jednak do wzajemnej miłości. Zostawił nam wymowny przykład; umywając nogi swoim uczniom, kazał nam kierować się w życiu tą samą zasadą miłości- „ To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, tak jak ja was umiłowałem” (J 15,12)

W skupieniu i ciszy gromadzimy się w Wielki Piątek na sprawowaniu pamiątki męki i śmierci Pana naszego Jezusa Chrystusa. Liturgia zaprasza przede wszystkim do rozważenia opisu męki Pańskiej, a następnie do adoracji i uczczenia Krzyża świętego. Podkreśla jednak bardziej chwałę odkupienia przez krzyż niż poniżenie przez mękę. Wspominając śmierć Chrystusa, pamiętamy, iż nie była ona dla Niego klęska i przegraną, nie była też niespodzianką, bo nieraz zapowiadał ją swoim uczniom. Śmierć Chrystusa była zwycięstwem i została opromieniona blaskiem zmartwychwstania.

 

Nabożeństwo wielkopiątkowe rozpoczyna się w ciszy wymownym gestem uniżenia i adoracji, który wprowadza nas w liturgię słowa, w której naczelne miejsce zajmuje opis Męki Pańskiej według świętego Jana. Po opisie Meki Pańskiej następuje wyjątkowo uroczysta modlitwa powszechna, w której staramy się nie zapomnieć o nikim, bo wszystkich obmyła Krew Chrystusa przelana na krzyżu. Punktem szczytowym całej liturgii jest adoracja Krzyża i wspólna Komunia święta. W tym roku przeżyjmy ją w naszych domach dokonując adoracji i ucałowania krzyża całą rodziną i przyjmijmy Komunię św. duchową.  Zgodnie ze zwyczajem na zakończenie, eucharystyczne Ciało Chrystusa, które na zawsze pozostanie gwarancją naszego zmartwychwstania, a tym samym naszego wyzwolenia z niewoli grzechu i śmierci, zostaje uroczyście przeniesione do adoracji do tak zwanego Grobu Pańskiego.

 

BŁOGOSŁAWIEŃSTWO STOŁU
PRZED UROCZYSTYM POSIŁKIEM

W NIEDZIELĘ ZMARTWYCHWSTANIA PAŃSKIEGO

 

 

Ojciec rodziny lub przewodniczący zapala świecę umieszczoną na stole i mówi:

 

Chrystus zmartwychwstał. Alleluja.

 

Wszyscy odpowiadają:

 

Prawdziwie zmartwychwstał. Alleluja.

 

Następnie ktoś z uczestników odczytuje tekst Pisma Świętego.

1 Tes 5, 16-18: Zawsze się radujcie.

 

Bracia i siostry, posłuchajcie słów świętego Pawła Apostoła do Tesaloniczan. Zawsze się radujcie, nieustannie się módlcie. W Każdym położeniu dziękujcie, taka jest bowiem wola Boża w Jezusie Chrystusie względem was.

 

Albo:

 

Mt 6, 31 ab.32b-33: Nie troszczcie się zbytnio i nie mówcie: co będziemy jeść?

 

Bracia i siostry, posłuchajmy słów Ewangelii według świętego Mateusza. Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie troszczcie się zbytnio i nie mówicie: co będziemy jeść? co będziemy pić? Przecież Ojciec wasz niebieski wie, że tego wszystkiego potrzebujecie. Starajcie się naprzód o królestwo Boga i o Jego sprawiedliwość, a to wszystko będzie wam dodane”.

 

 

Po odczytaniu tekstu przewodniczący mówi:

 

Módlmy się.

 

Z radością wysławiamy Ciebie, Panie Jezu Chryste, który po swoim zmartwychwstaniu ukazałeś się uczniom przy łamaniu chleba. Bądź z nami, kiedy z wdzięcznością spożywać będziemy te dary, i jak dzisiaj w braciach przyjmujemy Ciebie w gościnę, przyjmij nas jako biesiadników w Twoim królestwie. Który żyjesz i królujesz na wieki wieków.

 

Wszyscy: Amen.

 

 

Po posiłku ojciec rodziny lub przewodniczący mówi:

 

 

Uczniowie poznali Pana. Alleluja.

 

Wszyscy: Przy łamaniu chleba. Alleluja.

 

 

Módlmy się: Boże, źródło życia, napełnij nasze serca paschalną radością i podobnie jak dałeś nam pokarm pochodzący z ziemi, spraw, aby zawsze trwało w nas nowe życie, które wysłużył nam Chrystus przez swoją śmierć i zmartwychwstanie i w swoim miłosierdziu nam go udzielił. Który żyje i króluje na wieki wieków.

 

Wszyscy: Amen.

WIELKA SOBOTA
WIGILIA PASCHALNA

 

 

Liturgia Wielkiej Soboty nazywana Wigilią Paschalną, od słowa Pascha - co znaczy przejście. Wigilia Paschalna lub Pascha Chrystusa oznacza przejście ze śmierci do życia. To właśnie w dzisiejszą Wielką Noc będziemy uczestniczyć w tym największym wydarzeniu w dziejach świata i ludzkości jakim było Zmartwychwstanie Chrystusa. Nie będziemy wspominać tylko tamtego wydarzenia, ale stanie się ono obecne tu i teraz podczas dzisiejszej celebracji, stąd dzisiejsza Noc ma wyjątkowy charakter. Dlatego liturgia dnia dzisiejszego jest bardzo bogata w treść i znaki, które odsłaniają nam tą tajemnicę.

 

 

Cała liturgia składa się z 4 zasadniczych części:

 

 I. Liturgia Światła.

 

Składa się na nią poświęcenie ognia, zapalenie paschału i stopniowe oświetlanie panującej wokoło ciemności. Ma to swoją głęboką wymową, oznacza że Chrystus światłość świata wyzwala nas, z ciemności śmierci do światła nowego życia. Tą tajemnicę światła bardzo wymownie tłumaczy nam śpiewane Orędzie Paschalne. W tym roku nie będzie poświęcenia ognia, zaś Paschał zapala się w kościele.

 

 II. Liturgia Słowa.

 

Stanowi niejako podstawową część Wigilii Paschalnej. W liturgii słowa rozważamy wielkie dzieła jakich Bóg dokonał, wyzwalając naród z niewoli
i zsyłając swego Syna jako Odkupiciela, który przez śmierć i zmartwychwstanie udziela nam daru nowego życia.

 

 III. Liturgia Chrzcielna.

 

Na tę część składa się błogosławieństwo wody chrzcielnej i odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, gdyż właśnie przez chrzest zanurzający w Chrystusa zostaliśmy uwolnieni z ciemności i grzechu i wszczepieni w Boga jako Jego dzieci. W tym roku w tej części zostaną tylko odnowione przyrzeczenia chrzcielne bez błogosławieństwa wody.

 

 IV. Liturgia Eucharystyczna- uczta paschalna.

 

Po uwolnieniu z grzechów i po  odnowieniu przyrzeczeń chrztu świętego, przez który zostaliśmy w Chrystusie wskrzeszeni do nowego życia gromadzimy się przy stole eucharystycznym, by przyjmując Chrystusa w Komunii świętej, otrzymać od Niego dar nowego życia który wysłużył nam w swojej zbawiennej ofierze. Przyjmijmy Komunię św. w sposób duchowy.

 

Tak więc liturgia tej Wielkiej Nocy jest szczytem całego Triduum Paschalnego. Jest Paschą- przejściem w potrójnym znaczeniu:

• pamiątką przejścia Izraelitów z niewoli egipskiej;
• jest Paschą Chrystusa, Jego przejściem ze śmierci do życia i zwycięstwem nad szatanem, grzechem i śmiercią;
• jest naszą Paschą przez odnowienie przyrzeczeń chrztu, przez który przecież zostaliśmy obmyci z grzechu i staliśmy się dziećmi Bożymi.

METROPOLITA  PRZEMYSKI Arcybiskup Adam SZAL Plac Katedralny 4 PL   37-700  P R Z E M Y Ś L

Przemyśl, 29 marca 2020 r.

 

 L.dz. 475/022/2020

 

SŁOWO METROPOLITY PRZEMYSKIEGO
do pracowników służby zdrowia, służb mundurowych,
kapelanów szpitalnych i wolontariuszy

 

Sytuacja, w której obecnie żyjemy, wyznaczona jest niejako dwoma biegunami: obaw i nadziei, wątpliwości i głębokiej wiary, izolacji z powodu kwarantanny i heroicznego poświęcenia ludzi dobrej woli. Obserwacja rzeczywistości, chęć solidarności i perspektywa wiary skłaniają nas do dostrzeżenia i wyrażenia wdzięczności oraz słów najwyższego uznania wobec Waszej służby na rzecz osób chorych, cierpiących, potrzebujących jakiejkolwiek pomocy, a w ostatnim czasie szczególnie wobec ludzi dotkniętych pandemią nowego koronawirusa. Jak nauczał nasz Święty Rodak, Jan Paweł II: „Medycyna zawsze służy życiu. Również wtedy, kiedy uświadamia sobie, że nie może zwalczyć poważnej patologii, wykorzystuje swoje możliwości, by ulżyć cierpieniu. Pracować z pasją, by pomóc pacjentowi w każdej sytuacji, znaczy mieć świadomość niezbywalnej godności każdego człowieka, również w ekstremalnych warunkach końcowego stadium życia. W posłudze na rzecz tego, kto cierpi, chrześcijanin widzi podstawowy wymiar własnego powołania: bowiem, gdy wypełnia to zadanie, wie, że troszczy się o samego Chrystusa (por. Mt 25,35-40) (Przemówienie Papieża do uczestników konferencji Papieskiej Rady ds. Duszpasterstwa Służby Zdrowia, 2004).

 

Raz po raz, z przekazów medialnych oraz bezpośrednich świadectw wielu osób, docierają do nas bardzo ważne i potrzebne dla nas wszystkich głosy podziwu wobec Waszej pracy, pełnej poświęcenia i dyspozycyjności. Pracujecie w trudnych i niebezpiecznych warunkach. Przemęczeni, myślicie o swojej rodzinie, o chwili wolnego czasu, który obecnie zagospodarowany jest Waszą posługą w szpitalu, na granicy, na patrolu, w ciągłej gotowości i „byciu pod telefonem”. Niepokoi Was niepewność jutra i los Waszych bliskich. Niech ożywia Was nadzieja, że Wasze poświęcenie nie jest bezowocne! Dziękuję Wam za nie z całego serca i wspieram w modlitwie!

 

W sposób szczególny, pozdrawiam Was, pracowników Szpitala w Łańcucie, wyrażając wdzięczność i wyrazy najwyższego szacunku za Waszą bohaterską postawę w tych trudnych dniach. Ufam, że to trudne doświadczenie, które dotyczy zarówno Was, jak i pacjentów oraz wszystkich potrzebujących pomocy medycznej, umocni  ludzką solidarność i wydobędzie ogromne pokłady dobra, które zanurzone są w ludzkich sercach.

 

Codziennie modlę się o wzrost wiary dla nas wszystkich i o potrzebne łaski do służby bliźniemu, pamiętając o tym, że „nauka i technika nigdy nie będą potrafiły udzielić zadowalającej odpowiedzi na egzystencjalne pytania ludzkiego serca. Na te pytania może odpowiedzieć jedynie wiara. Kościół zamierza nadal wnosić swój specyficzny wkład, okazując ludzkie i duchowe wsparcie chorym, którzy pragną otworzyć się na pełne miłości orędzie Boga, zawsze czułego na łzy tych, którzy się do Niego zwracają (por. Ps 40 [39],13)” (tamże).

 

Troską i pamięcią modlitewną ogarniam również wszystkich kapelanów szpitalnych. Myślę, że dla nas wszystkich, o czym pouczał nas św. Jan Paweł II, w tym kontekście „jasne jest znaczenie duszpasterstwa służby zdrowia, w którym szczególną rolę odgrywają kapelanie szpitalne, tak wiele czyniące dla umocnienia duchowego tych, którzy przebywają w placówkach służby zdrowia”.

 

Nie sposób zapomnieć o cennym wkładzie wolontariuszy i dobroczyńców, których posługę pobudza owa wyobraźnia miłosierdzia rodząca nadzieję także pośród gorzkiego doświadczenia cierpienia. To również za ich pośrednictwem, Jezus może dzisiaj nadal przechodzić pomiędzy ludźmi, czyniąc dobrze i ich uzdrawiając (por. Dz 10,38) (tamże).

 

Łącząc się duchowo w przeżywaniu Męki, Śmierci i Zmartwychwstania Pańskiego – zwycięstwa Chrystusa nad śmiercią i grzechem, przekazuję tą drogą najserdeczniejsze życzenia: niech Umęczony, ale przecież Zmartwychwstały Jezus przyniesie nam i całemu niespokojnemu światu jasny promień chrześcijańskiej nadziei oraz wiarę w to, że tylko On jest Jedyną Drogą, najwyższą Prawdą  i Życiem bez końca. Niech Zmartwychwstały Chrystus prowadzi nas wszystkich ku Królestwu, gdzie panuje Miłość!

 

Życzę, by Jezusowa Matka, Maryja, była nam Przewodniczką po trudnych drogach naszego życia. Modlę się o to,  by  wyprosiła nam wszystkim u swojego Syna obfitość łask na wszystkie dni naszego życia.

 

Wdzięczny za dar Waszego powołania i ofiarnej pracy, z serca błogosławię.

 

✠ Adam Szal
Arcybiskup Metropolita Przemyski